De presentatie en demonstratie van de loeilamp vermocht noch de schrijvende pers
noch programmamakers van radio en tv in verrukking te brengen. Misschien had de grootste concurrent ervan, Edison, zijn marketingstrategie gewoon beter op orde.
Of was het concept van de loeilamp al achterhaald nog voor het ding de kans had
gekregen om als opvolger van toorts en kaars op de markt te verschijnen.
En dat terwijl de bedenker ervan zelf erg enthousiast was over het idee om
scheten van koeien te verzamelen en deze als brandstof te laten fungeren voor
de lamp, die hij als eerbetoon aan de grote grazers met een knipoog loeilamp
had gedoopt.
Zowel kapitaalverstrekkers als het grote publiek lieten het echter compleet afweten wat betreft belangstelling voor de uitvinding. De grote zaal inclusief diaprojector, filmdoek, geluidsinstallatie en spreekgestoelte, die de uitvinder had afgehuurd, bleef akelig stil.
De enige bezoeker die hij hoopvol tegemoet snelde bleek een verdwaald warhoofd, in
hoge nood op zoek naar het herentoilet. Al met al een drama, kortom.
Betere voorbeelden, die trouwens ook een beter lot verdiend hadden, vind je hier.