E’huizen 3

In een huis met tien beeldend kunstenaars en drie ‘aanhang’, van wie één universitair studente kunst, zou je verwachten, dat er veel en fel over kunst werd gediscussieerd.

Discussie over kunst

Bijvoorbeeld over de Italiaan Manzoni of de Belg Ofili, die furore hadden gemaakt met poep als kunst. Van daaruit waren zeker coprofagie, coprolalie en copropraxie ter sprake gekomen. Of in elk geval scat singing en de beoefenaren van dat genre. Zelf heb ik enkele tekeningen en een zeefdruk met het thema kak gemaakt in de jaren 80.

Shit

Kakmadam

 

 

 

 

 

 

 

 

Maar van de drie jaar die ik in dat huis vol kunstenaars  gewoond heb, herinner ik me slechts één avond, dat we inderdaad collectief over kunst spraken. Die bijeenkomst ontaardde in vinnig geruzie tussen één van de nieuwen en zijn bloedmooie blonde ex, die op bezoek was. Waarna we het voormalige stel maar venijnig lieten bekvechten en elk de eigen kamer of Rienk in de Irish Inn opzocht.

Aan de bar

 

 

 

 

 

 

 

 

Waar je dan mijmerde over samen in bad met de ex.

In bad