In het A4-bloc uit 1972 vond ik een los vel met de enige prent in deze stijl,
die ik heb gevonden tussen mijn oude materiaal.
De tekening herinnerde me meteen aan de song 51st Anniversary, een wat minder bekend nummer van Jimi Hendrix, waar alleen covers van te vinden zijn op YouTube, maar geen origineel. Enfin, Jimi bezingt in dit nummer de modale stadia in een huwelijk, maar heel inventief van achter naar voren. Hij begint bij 50 jaar getrouwd, dan 30, dan 20 en na deze ‘good side’ van de zaak volgen 10 en 3 jaar getrouwd als de ‘bad side’ om uit te komen op het punt, waar hij naartoe wil: zijn vriendinnetje van 17 ervan overtuigen, dat ze eerst maar eens van het leven moet genieten, voordat ze met de absurde wens komt, dat ze wil trouwen.
Waarom treft zo’n song je? Nou, toen ikzelf zestien was bestookte mijn vriendinnetje me enthousiast met plaatjes van meubels en van Toulouse Lautrec-posters, die ze aan de muur wilde, als we later getrouwd waren.
Dat benauwde me zo, dat het leidde tot het eind van de verkering.
Jimi: ‘So now you’re seventeen
Running around hanging out, and a havin’ your fun
Life for you has just begun, baby
And then you come saying
So you, you say you wanna get married
Oh baby trying to put me on a chain
Aint that some shame…’
Naschrift: Beweer je net, dat je geen andere tekeningen met elementen in deze stijl hebt gemaakt,vind je er toch een. Zul je altijd zien. En ook grappig, dat er een verwijzing naar Purple Haze van Jimi Hendrix in zit.
