‘Behoed ons!’
Vroom geknield stuurden we deze smeekbede omhoog.
Al snel kwam er respons. Maar uit een andere hoek dan verwacht:
de mode-industrie sprong een gat in de lucht, toen zij dit gat in de markt ontdekte.
Met de slogan ‘Eine wahre Fundgrube’ werden speculanten en investeerders verlokt
om hun goede geld te steken in een project, dat eeuwige winsten beloofde en voorspelde (onder contractueel voorbehoud in minieme lettertjes).
De uitgekooktheid van de marketingstrategie en het onderliggend
economisch concept trok zelfs de laatste weifelaars over de streep.
Verkoper van het jaar Thuppawappus Klaassen toonde op een whiteboard,
hoe men zou gaan werken met mode-cycli.
Wat het ene jaar top of the bill en onmisbaar zou zijn, heette een jaar later
hopeloos ouderwets en by no means done any longer.
Dit zou de consument dwingen om telkens het nieuwste model
aan te schaffen om sociale uitbanning via ridiculisering te voorkomen.
Elf jaar later kon dan de hele cyclus opnieuw afgedraaid worden
met minder initiële kosten en derhalve nóg hogere winstmarges.
Ook de meest behoedzame belegger hoefde dus niet achterdochtig
van de hoed en de rand te willen weten.