Het verhaal ‘Akasha Open’ schreef ik in november 2012. Precies zeven jaar later zit ik te lezen in het boek ‘Wat we niet kunnen weten, verkenningen langs de randen van onze kennis’, in 2016 geschreven door Marcus du Sautoy, de briljante wiskundige, professor aan Oxford en promotor van aanvankelijk wiskunde, maar nu van alle wetenschap. Hij verhaalt in dit boek onder veel meer over twee ontmoetingen met topfiguren uit de wetenschap, waarin het thema van ‘Akasha Open’ ter sprake komt.
Melissa Franklin, hoogleraar aan Harvard University en nauw betrokken bij de ontdekking van de top-quark, lijkt het vreselijk, als je vijftien jaar onderzoek doet en dan ineens, in één minuut zou het voorbij zijn, omdat je het gezochte deeltje vindt (pagina 106). Laat staan, dat je op een knop zou kunnen drukken en dan in één klap alles zou weten (pagina 107). Melissa Franklin zou het niet doen, zeker niet bij wetenschappelijke vraagstukken, omdat de worsteling en de weg naar het resultaat interessanter zijn dan de uitkomst.
En of er nog fundamenteler deeltjes zijn dan quarks? Ze vermoedt van wel, maar verwacht de ontdekking ervan bij leven niet meer mee te maken.
De tweede ontmoeting betreft professor John Barrow van het Department of Applied Mathematics and Theoretical Physics aan de University of Cambridge. Hij kreeg in 2006 de prestigieuze Templeton-prijs en kan in een lezing van anderhalf uur zoveel onbeantwoorde en onbeantwoordbare vragen uit de kosmologie opsommen, dat het je treurig te moede zal worden, als je van plan was om nog baanbrekende ontdekkingen te doen. In het gesprek tussen Du Sautoy en Barrow komen op enig moment buitenaardse beschavingen ter sprake, die ongelooflijk ver vóórliggen op de mensheid nu. Contact met hen acht Barrow een ramp, omdat ons spel met de grote vragen dan in één klap afgelopen zou zijn. Net als bij de knop van Franklin.
Met zoveel serieuze ruggensteun lijkt mij ongerijmd bewezen, dat ik niet totaal vereenzelvigd mag of hoef te worden met een grollende dichter of grappende verhalenverzinner, kortom een fantast van de koude grond. Erkenning van de transcendentie van deze drie categoriën met betrekking tot mijn persoon kan rekenen op bijval.