Hommage aan Harry Nilsson, wereldberoemd door het zesde nummer op de elpee Nilsson Schmilsson, Without You. De tekening hier verwijst naar het eerste nummer van die elpee, Gotta get up. En dan speciaal de derde regel: ‘Up and away, got a big day, sorry can’t stay, I gotta run, run, yeah…’
Er bestaat nog een versie van Without You, gezongen door Nilsson, maar die uitvoering van 3’52” heeft totaal niet de impact van de versie van 3’21”. Wel heel amusant is The Point, een lang verhaal dat eind 1970 op vinyl verscheen, waarin de vertelde passages afgewisseld worden met liedjes.
Het is een aaneenschakeling van woordspelingen en werd uitgezonden op ABC-radio.
Run Run Run is natuurlijk een onvergetelijk nummer van The Velvet Underground, geschreven en gezongen door Lou Reed. Op de hoes van de beroemde elpee prijkt een banaan. Die hoes is een schepping van Andy Warhol, die de band enige tijd onder zijn hoede nam. Voor mij was The Velvet een volstrekt nieuw geluid, zoals ik ook ervaren had bij Hey Joe van Jimi Hendrix en later bij Vienna van Ultravox.