I hate to see the evening’ sun go down. Dat schoot me te binnen, toen ik deze foto vanuit mijn woonkamer maakte. De eerste regel van St. Louis Blues, gezongen door Bessie Smith. Het nummer werd geschreven door ‘the father of blues’ W.C. Handy, toen hij in de bar Pwee in Memphis zat te mijmeren over een toevallige ontmoeting met een radeloze vrouw in St. Louis. Gepubliceerd werd de songtekst op 11 september 1914.
De ‘keizerin van de blues’ Bessie Smith maakte het liedje beroemd. Het is door talloze artiesten vertolkt, zoals Marion Harris (1920), Louis Armstrong (1929), Billie Holiday (1940, met een verduidelijkende invoeging na het eerste couplet en wijzigingen aan het eind), Shirley Bassey (1957, met tekst-toevoegingen), Ella Fitzgerald, Dizzy Gillespie (instrumentaal, 1959), Duke Ellington (1959, op piano), Etta James (1974, zingt eerst enkele keren dat haar man een hart van steen heeft), Eartha Kitt (1958), Herbie Hancock (1998, samen met Stevie Wonder), Bing Crosby vanuit de man gezongen, net als Louis Prima (met een heel snelle en weinig bluesy versie). Ook Nat King Cole verwisselt de volgorde van de regels, maar Cab Colloway veroorlooft zich de grootste vrijheid in zijn uitvoering; bij hem is het zoeken naar het origineel. Leuk is (met name het publiek bij) de versie van de fabelachtige Wynton Marsalis op trompet. Natalie Cole legt veel gevoel in haar vertolking.
Zelfs Chuck Berry speelde het in zijn unieke stijl! Ook op gitaar: Big Bill Broonzy en Chet Atkins, Django Reinhardt (1937) en Doc Watson die o.a. het eerste en tweede couplet verwisselt in een eigen arrangement. In uitvoeringen door bigbands: Artie Shaw en Glenn Miller en Benny Goodman. Recenter zijn uitvoeringen door Anna Kendrick en door Peter Cincotti, met een welverdiend applaus beloond.
Als de mooiste opname beschouwt men algemeen die met Bessie Smith, Louis Armstrong en Fred Longshaw uit 1925. Smiths treurige gegrom en haar krachtige frasering, gecombineerd met Armstrongs cornet, geeft hierin aan de song over de kleine vamp en haar verloren liefde een unieke eenheid van uitvoering en inhoud, die onweerstaanbaar ontroert.
De tekst van de song is op het eerste gehoor wat verwarrend. Dat verklaart, waarom Billie Holiday en Etta James de zaak al snel in perspectief plaatsen door regels naar voren te halen. Variëren op de tekst is trouwens meer gedaan.
Volgens mij is de inhoud oorspronkelijk zo: Een teleurgestelde vrouw zingt, dat ze een hekel heeft aan zonsondergang. Die doet haar denken aan haar oude dag en daar maakt ze zich zorgen over. Gaat het nog ooit weer beter worden? Moet ze haar boeltje maar pakken en gaan verhuizen? Ooit had ze diamanten ringen en haar man aan de lijn. Tot ze hem voor make-up en een pruik naar de winkel stuurde, waar hij nooit van terugkwam. ‘Die vent moet een hart van steen hebben, anders was hij nooit bij mij weggegaan!’ concludeert ze droevig.
Hoe je een goed bluesnummer zoals St. Louis Blues naar de Filistijnen moet helpen, laten de Jubalaires horen.
Oh, the gale is raging and my ship’s without a sail
Oh, the gale is raging and my ship’s without a sail
If the wind keeps on a-blowing, I won’t be left to tell the tale
Oh, the ship is sinking and the lightning struck the mast
Now the ship is sinking and the lightning struck the mast
And my crew is done deserted, I’ve got to stick here to the last
Oh, I don’t mind drowning, but the water is so cold
No, I don’t mind drowning, but the water is so cold
If I must leave this good world, I wanna leave it brave and bold
Mama’s shipwrecked, shipwrecked, she ain’t got no time to lose
Mama’s shipwrecked, shipwrecked, she ain’t got no time to lose
Lord, if someone don’t save me, I’ll go down singing the shipwrecked blues
by Clara Smith
Dit uitzonderlijke bluesnummer door een al even markante zangeres roept natuurlijk associaties op met The Rime of the Ancient Mariner van Samuel Taylor Coleridge.
Hier an introduction to The Rime of the Ancient Mariner.
En hier, Alabama blues door J.B. Lenoir, die het aandurfde om zo’n controversiële tekst uit te brengen.
Die tekst vind je hier.
Het derde couplet:
My brother was taken up for my mother,
and a police officer shot him down
My brother was taken up for my mother,
and a police officer shot him down
I can’t help but to sit down and cry sometime
Think about how my poor brother lost his life
Songwriters: Don Robey / Elmore Nixon
Songteksten voor Alabama Blues © Universal Music Publishing Group
Minstens zo controversieel was daarvoor in 1939 al het nummer Strange Fruit, wel eens de allereerste protestsong genoemd. De aangrijpende versie van Billie Holiday vind je op YouTube. Het nummer is daarna door veel vooraanstaande artiesten opgenomen. Onder meer door Trijntje Oosterhuis.
Hetzelfde droevige thema bezingt ook Leyla McCalla aangrijpend in ‘Song for a dark Girl’.
Way down south in Dixie,
Break the heart of me.
They hung my black young lover,
To a crossroads tree.
Way down south in Dixie,
Bruised body high in the air,
I asked the white Lord Jesus,
What was the use of prayer.
Way down south in Dixie,
Break the heart of me,
Love is a naked shadow,
On a gnarled and naked tree.
(Bron: Leyla McCalla – Song For A Dark Girl Lyrics | MetroLyrics)