Elders schreef ik al, dat 1972 een turbulent jaar was.
Dat toont onder meer deze later ingekleurde prent,
zwanger van symboliek in de details.
De rotsformaties knarsten
omdat vulkaan Vesuvius
op ’t punt stond uit te barsten
O de druk was machtig groot
en daardoor dus ook de nood
Toch was er een tegenkracht
over hem had die meer macht
Was het puur benauwenis,
aan vertrouwen een gemis?
‘Vesuvius, grote vulkaan,
jouw lot trek ik mij danig aan,
duid euvel niet mijn vragen,
maar is het nog te dragen?
Zie de stress toch kwijt te raken
door veel lava uit te braken
Vergeef me als iets stoms ik zeg:
zit er een prop soms in de weg?’