Groei van kennis schenkt veel bevrediging. Dat je bijvoorbeeld ineens snapt, hoe onooglijke aardappelen zich in de donkere, vruchtbare aarde ontwikkelen tot een feestmaal van hutspot, door moeder met een zwierig gebaar op tafel gezet, waar vader en de drie kinderen met lege magen smachtende blikken op de grote, dampende schotel werpen, maar zich toch niet op het voedsel storten vooraleer de Heer gedankt te hebben voor deze gaven, die zij uit Zijn hand mogen ontvangen.
Waarna de wereld heel even volkomen in orde is.
Hoe weinig in orde is daarentegen de wereld van de gestoorde gekken. Je moet er geweest zijn en tevens over voldoende empathisch vermogen beschikken om de tragiek ervan ten volle te doorvoelen. Eén voorbeeld in beeld. Elke cabaretier of cartoonist past het om enige terughoudendheid te betrachten bij het maken van platte grappen over deze aandoening. Wat overigens geen pleidooi voor zelfcensuur is, want die is er al zoveel, dat je soms paf staat.