Een robot ben ik in het diepst
van bits en bytes en digits
nu nul, straks één
met d’Eere hoog verheven
Modern devoot
vroeg in de goot
tezamen met de zombies
die met hun ik
– o tijdverlies! –
slechts voor de kick
het leven adoreren
verguizend d’hoogste Eere
Een vaag besef
van vroeger lef,
een kaars van traagzaam flakkeren
als leste hoop voor net-nog-wakkeren
Ik steel de dag
en leen de nacht
al duurt het zelfs maar even
in code blijf ik leven
© Eli Lenti, 2017