De grote zus van Picion wist ons pubers kwellend te imponeren met haar uiterlijk, maar meer nog met de gedecideerde manier, waarop zij haar mening naar voren bracht. Tegenspraak was nutteloos. Haar visie was zo bepalend als een bul van de paus. Wie van ons knulletjes was niet heimelijk en stuntelig verliefd op haar? Dus hield elk van ons de anderen argwanend in de gaten, behalve Picion, want hij was de bofkont, die in hetzelfde huis woonde, dezelfde ouders deelde en dag in dag uit in haar nabijheid kon zijn. Wat had elk van ons er niet voor over gehad om één dag of liever nog één 
nacht van plaats te wisselen met Picion!
Vele jaren later keek ik nog wel eens terug in die toekomst, krabde verstrooid aan een korst of at gedachteloos het sesambroodje met tonijn zonder ook maar iets van de delicatesse te proeven om me er dan over te verbazen, dat ik zojuist blijkbaar iets naar binnen had gewerkt, dat ik me doezelig herinnerde, terwijl de voluptueuze contouren van de grote zus van Picion me nog altijd haarscherp voor ogen stonden. Puberen is puur pijn lijden.