Het is hem gelukt! Dallymance Hebbard heeft tijdens een uiterst geheime maar helaas al te kortstondige ontmoeting in de namiddag het onstuimig kolkende hart van de beeldschone 
Juultje Hefnods veroverd. Het geluid van naderende familieleden die samen met ingehuurde drijvers op groot wild jagen, dwingt het stel echter, eerder dan hen lief is, afscheid te nemen.
Euforie giert hierna nog volop door het gespierde lichaam van Dallymance. Zozeer zelfs, dat de adolescent in het geheel geen oog heeft voor de majestueuze zonsondergang achter hem. Had hij de tekenen maar kunnen lezen, hoeveel anders zou zijn gemoed en de toekomst er uitgezien hebben!
Nu weet de demon Casino zijn kans te grijpen. Op zich al belust op brood en kansspelen, ziet deze nijdas hier een prachtige opportuniteit om prille vreugde te perverteren tot diepe tragedie. Handig profiteert hij van het gebrek aan fysiologische kennis bij Dallymance, omdat deze Hebbard-telg zijn tijd liever besteedde aan sport en vermaak dan aan serieus opletten tijdens de lessen biologie. Hierdoor is hij geheel onkundig gebleven van het feit, dat het menselijk lichaam slechts korte tijd kan blijven functioneren na verwijdering van het allerbelangrijkste orgaan, het hart.
Wat zijn grootste, innig gekoesterde triomf had moeten worden, verschrompelt na kennisname van de mare tot de oorzaak van het smartelijkste verlies. De keus tussen 1) zijn leven te grabbel gooien aan drank, gokken en verkeerde vrouwen, 2) eeuwig verdriet uitschreeuwen of 3) Juultje volgen naar de Elyzeese velden is gauw gemaakt. 
Het wordt nummer één. Eeuwenlang gerespecteerde familietradities drukken immers zwaar op het verantwoordelijkheidsbesef van jongelingen en het volgen ervan bewijst karakter.