Toen Eend ontdekte, welk triest lot Kalkoen wachtte bij de komende vrolijke kerstdagen, nam ze een kloek besluit. Nooit zou ze meer helpen bij het opofferen van haar familie en soortgenoten aan de wrede vraatzucht van de mens. Ze werd vegetariër.
En kwaakte wie het maar horen wilde, de oren van kop of hoofd om haar stap te volgen. Zelfs richtte ze hiervoor de Partij voor Eendenwelzijn P1 op, maar dat werd geen succes, omdat dieren geen stemrecht hebben en zij daardoor de kiesdrempel niet eens kon halen, laat staan de stemhokjes.
Toen Domme de Gans haar in het bijzijn van Big Zwijn en Carly Kip confronteerde met de vraag, wat de boer met al zijn vee moest aanvangen, als alle mensen de vleesconsumptie plotseling zouden afzweren, antwoordde Eend, dat ie dan maar landbouwer moest worden, zoals de heilige Schrift ook gebood in Genesis 3 gedeeld door 18. Waarmee voor Eend deze discussie gesloten was, zodat repliek en dupliek aan haar voorbijgingen, mede omdat zij alweer druk was met een nieuw eend-weetje.
Met dit soort beslommeringen vergleden ongemerkt zomer en herfst en een grimmige noordooster bracht in de laatste week van november strenge nachtvorst en twee automobielen op het erf. De voorste een chique Cadillac en daar pal achter een gebutst bestelbusje met verweerde letters op de zijkant en een gebarsten binnenspiegel. Aan de chique slee ontsteeg een statige dame, terwijl een plompe gestalte in bruin manchester pak zich uit het busje wurmde. De dame wees zwijgend naar Eend en de kerel in het bruine pak greep de vegetarische vogel onverhoeds bij de nek.
De rest van het verhaal?
Laat het beeld spreken, waar de stem van uw verteller gesmoord is.