Je hebt de beelden. Hoe zou je ook niet? Elke nacht kwellen ze je uit je slaap, zodat je verward en roekeloos een pot thee maakt, naar een nummer van Little Richard luistert, omdat je meent, dat je Jimi Hendrix hoort meespelen. En dat blijkt waar! Opgetogen begin je de beelden een plekje te geven, tot de kamer te klein wordt. Dan maar zippen. Scheelt ruimte. Toch blijf je piekeren. Is beeldspraak vermomde grootspraak?