Alarm! De draak was losgebroken!* Dat was heel slecht voor de economie. De burgers durfden immers niet meer de straat op om te gaan funshoppen zodat ze nog meer prullaria aan konden schaffen, die hun psychologisch nog verborgen behoeften zouden bevredigen.
Dus werd naarstig gezocht naar een sukkel, die wel even de held wilde spelen in de derderangs documentaire, die tijdens de glorieuze uitschakeling van het monster gemaakt zou worden. Aspirant doodsverachters zagen in landelijke advertenties en tv-spot, dat het allemaal fictie was en dat zij derhalve niet heel erg bang hoefden te zijn voor de draak.
Wel moest het allemaal echt lijken en zou vooral het vloeien van het drakenbloed indruk moeten maken. Enige handigheid met vlindermessen en stilettohakken was dus een pre.
Uiteraard gingen ook scouts op pad, die met loze beloften en vals smeergeld
onnozele zielen probeerden te ronselen voor de hoge taak.
De zusjes Mia en Ria bedankten voor de eer, omdat ze lekker wilden uitwaaien
tijdens een dagje aan het strand, waar ze stiekem hoopten een loslopende hond,
kwal of bink aan de riem te slaan.
Angela Barber had een afspraak bij de gynaecoloog wegens een vermoeden.
De kunstenaar en Meegeuren-epigoon Orang O. stapte juist in zijn privéjet
om in Hangshou de daar gefabriceerde lapis lazuli te kopen.
Kandidaten waren dus dun gezaaid, laat staan te oogsten.
Drastische maatregelen leken nodig.
Die werkten – zoals in elke crisis. Nadat namens de koning gedreigd was met torenhoge boetes en daadwerkelijke oplegging ervan bij werk weigeren toonde Angelo Hoornblower zich ruimhartig bereid om het taakje op zich te nemen en het volk te ontlasten in ruil voor een pakje zwart zaad.
* Door de staatsmedia werd in goed overleg uiteraard doodgezwegen, dat er te sterk was bezuinigd op het onderhoud van de kooi en ketenen van de draak om zo het stijgend aantal adviescolleges te kunnen bekostigen en dat het vrolijk aanzwengelen van de geldpers al voor andere doeleinden benut werd.