Niemand schreef zo dun als Jan
en vaak ook opzienbarends.
Was jij maar hier, o vriend,
ik mis jou zo, Jan Arends.
Bij de afbeelding: Jan Arends was in zijn leven opvallend vaak huisknecht. Volgens sommigen uit een masochistische behoefte om vernederd te worden, misschien minder prozaïsch gewoon om onderdak en een inkomen te hebben.
In een gedicht, afgebeeld als foto in ‘Ik probeer mijn pen, Atlas van de Nederlandse letterkunde’, Bert Bakker, Amsterdam 1979, pag. 221 schrijft hij:
Ik
kan niet
van een
vrouw houden
en geen liefde hebben
zonder
vloeren dwijle
Ik weet niet
hoe dat komt.