“Elke reis begint met de eerste stap,” zei de oude wijze plechtig tegen de schare, die reeds uren wachtte op zijn woorden. Een stormachtig applaus brak los. Maar nog voor er “we want more” gescandeerd kon worden, draaide de grijsaard zich om en voegde hij de stap bij het woord. Een beetje sneu, dat hij nou net de rand van een diep ravijn had gekozen om zijn leergierige volgers toe te spreken.
Nu was het plotseling verdwijnen van de Meester natuurlijk niet alleen voor de menigte wijsheidszoekers een schok, waarvan de afgebeelde jonge vrouw getuigt – ook u, lezer, zult zich mogelijk een weinig belazerd voelen door de snelle apotheose.
Maar gelukkig blijkt weer eens, hoe belangrijk dan valbreken is. Niet alleen bij judo en andere oosterse vechtsporten, maar ook in het geval van onze Meester op zijn duikvlucht naar het onverbiddelijke einde op de rotsbodem van het ravijn. Nauwelijks had hij ontsteld “grutjes” geroepen, of een taai boompje, dat zich met veel moeite staande had weten te houden aan de steile wand, waar het vrijwel dagelijks bedreigd werd door rukwinden en motorhelden uit het circus, ving de neerstortende torso bekwaam op, boog door, zoals het bij een ontmoeting met een edele geest betaamt, en zwiepte deze zelfde edele met bijna even grote kracht terug omhoog als waarmee deze neergedaald was, tot net aan de rand van het ravijn, van waaraf de ongelukkige zijn reis naar beneden enkele tellen eerder was begonnen. Klauwend greep de oude kwiek de rand beet en klom er over.
“Een wonder,” was het algemene gevoelen bij de eerst nog zo ontsteld achtergebleven meute, wat hier treffend tot uitdrukking komt op het gelaat van de al getoonde jonge vrouw. Hulpvaardige handen schoten fluks toe, zij het om fysiek contact te krijgen met een hoogstaande heilige, zojuist uit de dood herrezen, zij het om helpend van nut te zijn. Het resultaat was er niet minder om.
Het mirakel werd via alle mogelijke communicatiemiddelen zoals tamtam, rooksignalen en postduiven wereldkundig gemaakt en weldra kwamen van heinde en verre pelgrims en souvenirkopers op de plaats des heils af. Wegen werden verbreed, spoorlijnen aangelegd en een groot aantal winkels, cafeetjes en andere toeristen welgevallige voorzieningen verrezen in korte tijd nabij de duidelijk gemarkeerde plaats, waar het wonder zich voltrokken had. De welvaart nam toe en het gehele gebied was al snel in handen van buitenlandse profiteurs en hedgefunds.
Met het oog op deze positieve economische ontwikkelingen en het geïncasseerde smeergeld besloten onkreukelbare bestuurders bestemmingsplannen in dier voege aan te passen, dat in versneld tempo op de omringende kale bergwanden cursussen konden worden gestart voor aspirant ravijnspringers. Want goed voordeel doet volgen.