Na een stevige meditatie adviseert onze goeroe Asallesaswas: ‘Stap uit de sleur, ga er
eens lekker uit, eendjes kijken of zo.’
Een second opinion bij zijn concurrent Abash Asabi levert tegen betaling een soortgelijk advies op: ‘Stap uit je vaste patronen, dan lost de begoocheling op.’
Voor de zekerheid peilen we nog het orakel van Zuis. Dit buldert, dat
onze herberg zal afbranden en dat we als de bliksem op reis moeten.
Driemaal is scheepsrecht en nu weten we het zeker. We boeken een droomvlucht.
Op de vlieghaven spreken twee alleraardigste stewardessen ons aan. Ze geven ons honingzoet glimlachend een protocollair draaiboek met voorschriften en verboden, waar we ons tijdens de trip aan moeten houden. Helaas blijken ze alleen beroepshalve aardig te doen, zodat wij drie uur later getweeën op een stil strand staan. Zonder plan maar vol hoop op leuke avonturen.
Palmbomen noch dames in bikini’s met losgeknoopte bovenstukjes ontsieren
de strakke einder. Zelfs groepjes jongeren met ghettoblasters of casino’s
ontbreken schromelijk. Introspectie lijkt de enige kans op vermaak.
Interjectie: Gaat deze historie uit als een nachtkaars zonder lont,
indien er niet rap wat gebeurt?
Ontbossing is inderdaad een lelijk ding. Daarom besluiten we om een boom op te zetten.
Van het hout dat dit oplevert kan papier voor een groene agenda gemaakt worden!
Als we dan in het polletieke spectrum links paaien met ecologische en rechts omkopen
met economische argumenten, kan het plan snel – zeg in driekwart eeuw – door het geüniformeerde Overleg Aller Naties geloodst worden.
Stel je voor, welk een biodiversiteit in het verschiet ligt. Het kost een paar bitcoins of andere cryptomuntjes, maar dan heb je ook wat. Aan declarabele uren vergaderen in
elk geval.
Bovendien is in een staat van totalitaire ontreddering alles mogelijk. In het kader van nataliteitsdecimatie (geboortebeperking) kan de overheid bijvoorbeeld cameratoezicht in slaapkamers verplichten of met een wapenstok en -rok uitgeruste agenten van de zedenpolitie tussen hitsige echtelieden posteren. Brave burgers die zich vrijwillig laten steriliseren kunnen een vrijbrief aanvragen, waarna zij op vertoon daarvan in hun slaapvertrek verder gevrijwaard worden van toezicht door camera’s of handhavers.
Elk publiekloos stel zal dit als een weldaad ervaren.
Intussen staat mijn metgezel vermoedelijk aan moderne kunst te denken.
Zijn gedachten kan ik evenwel niet helder lezen, maar die van mij dwalen spontaan af naar het muffe klaslokaal, waar wij ingewijd werden in de kneepjes van het recherchewerk.
Maar daarover een andere keer.