De tekstsmederij presenteert vandaag de tegel:
is de wijn in de man
denkt hij, dat ie alles kan
Wie kent niet, meesterlijk verteld en getekend door Max Velthuis, de geschiedenis van de onfortuinlijke kunstschilder Krokodil, die elke dag een nieuw kunstwerk maakt zonder er ooit een te verkopen. Tot Olifant naast hem komt wonen!
Komt het door het universele thema van de verguisde artiest? Of bepalen persoonlijke ervaringen, dat ik dit verhaal een ereplaats in mijn boekenkast heb gegeven? Herkenbaar was het voor mij zeker. Nadat ik de kunstacademie met klinkend resultaat had voltooid en een jaar vergooide als microfilmer, verhuisde ik naar Zwolle om daar mijn kunstzinnige aspiraties uit te leven. Elke dag maakte ook ik iets en er het beste van.
En het was in deze dagen van onverkocht zich opstapelende kunst, dat de Heer verscheen en diens naam was Kreunsteun Weltschmerz. Zijn trieste blik deed je vrezen, dat hij elk moment in tranen kon uitbarsten. Dat kwam er echter nooit van, wel stak hij me bij een nachtelijk cafébezoek een priem onder het hart door me troostend in te peperen, dat ik beslist geen kunstenaar was. Nooit smaakte bier zó bitter.
Maar pin me er niet op vast.