Wie schatert niet, die de artiest beziet, zoals deze lang na middernacht nog
zwoegend zich beijvert om de werkelijkheid echter of even wel te maken.
Omwolkt door ideeën en wakend nog dromend.
Onbegrepen, misprijzend bejegend door critici.
Maar gejaagd door één woest verlangen:
te vangen in beeld en gelijkenis de filosofie van het Desondanks,
de alom onbekende denkrichting, waar Jürgen Strohkopf in 1919
als reactie op het Saudosismo en Pu Ha (富) in slaafse navolging van
keizer Han Wudi al een theoretische lans voor hadden gebroken,
wat helaas slechts tot zinloze vernieling van een ridderlijk wapen
en een deleatur heeft mogen leiden.
Om beide lansiers toch nog een gezicht te geven, hier hun portretten.