Toen ik deze dag ontwaakte
veel te vroeg en zonder doel
knaagde bij mij diep van binnen
een merkwaardig hol gevoel
Wees vervloekt, vernauwd geheugen
laaf mij toch met grote teugen
breng weerom wat liggen bleef
als een teken, dat ik leef
Maar geheugen is een leugen
van de fijnste makelij