Precies twee maanden geleden maakte ik deze tekening.
Die me herinnerde aan een foto, genomen op het strand
bij mijn favoriete zwembad.
Waar mijn vriendinnetje van toen mij confronteerde met
de Gretchenfrage, of ik wel van haar hield.
Waarop ik naar waarheid antwoordde, dat ik dit
niet kon* beamen. En zij het uitmaakte.
De talrijke gezinnen met jonge kinderen genoten intussen
gewoon verder van zon, zomer en zand.
Welgevormde schoonheden flaneerden rond de zwembaden.
Stoere kerels probeerden hun aandacht te vangen.
De drang tot instandhouding van de soort speelde vele geesten parten.
De duizenden badgasten werden grotendeels aan- en
afgevoerd in omnibussen…
die voor de chauffeur dan ook het karakter droegen van collectebussen.
Honden en andere huisdieren waren omwille van de hygiëne
en volksgezondheid onbedisseld verboden, zelfs aangelijnd.
Overtredingen werden hardhandig afgestraft.
De kans op bacteriële besmettingen of voetschimmels
werd hiermee geminimaliseerd.
En zo was ieder in de wolken.
* Pas jaren later besefte ik, dat bindingsangst mij blokkeerde.