Mèt auto’s had ik niks, maar óp auto’s had ik veel tegen in de hippie-jaren 70.
Dat zou verklaren waarom er plotseling vier pagina’s met automobielen opduiken
in mijn A5 kladboekje uit die tijd. Blad 1:
Nummer twee en drie lijken te duiden op ‘aktie’-plannen.
De tank (vechten, geweld), de kritische en boze blikken, het woord AKTIE met daarnaast de als aesculaap bedoelde caduceus (al die auto’s bedreigen onze gezondheid).
Maar het is bij sympathiseren gebleven, want naar Amelisweerd of zo ben ik nooit geweest.
Blijkbaar is mijn hele protesthouding een zacht einde gestorven, getuige de onvolledige kar, die als laatste wagen in het boekje voorkomt.
Kennelijk vond ik ellipsen interessanter. Hiervan getuigt ook de volgende vreemde schets, waar meer onthuld lijkt te worden dan alleen ellipsbanen van planeten of elektronen…
Maar naast de zelfstandige exploraties stelden ook de AKI-docenten natuurlijk eisen en legden ze opdrachten op Zoals één over je eigen schoenen, die ik me nog goed herinner.
De schoen in het kader heb ik gekozen en in inkt uitgewerkt en naast een zelf bedachte tekst geplaatst. Die tekst had ik met loodzetsel gezet en afgedrukt in de drukkerij, waar Van Bergen en zijn assistent Temmink de strenge scepter zwaaiden. En nog presteerden sommige bavianen het, compleet opgemaakt zetsel zonder blikken of blozen in een houten letterbak met tig vakjes te mieteren, zodat de volgende gebruiker zich suf zocht naar de juiste letter.
En daarmee komt er een eind aan deze serie over mijn prachtige tijd op de AKI.
Het boekje kan dicht.
