Drang

‘Flexibel denken is nuanceren en relativeren,’ zei onze economiedocent Van de Wal, terwijl hij het lokaal binnenstapte.
Daarom een test.
Wie van de twee figuren (A links, B rechts) is de bouwvakker en wie de artiest?

 

 

 

 

 

 

 

Heeft u A als artiest en B als bouwvakker gekozen? Gefeliciteerd, want dan bent u gevoelig voor alliteratie, romantiek en literatuur en schrikt u er niet voor terug  om nuancerend buiten de gebaande paden te denken.

Heeft u B als artiest en A als bouwvakker? Gefeliciteerd, want dan helpt u bewijzen,
dat het menselijk brein de voorkeur geeft aan ongenuanceerd denken in stereotypen.
Dat is geenszins afkeurenswaardig, want het zit ingebakken in onze aard.
Al in de oertijd hebben we geleerd om de beschikbare middelen economisch in te zetten teneinde de levenskansen te vergroten. Denken kost moeite en dus energie. Daarom geeft ons brein de voorkeur aan shortcuts. We willen snel tot een oordeel komen en accepteren liever een foutmarge dan kostbare energie te verspillen. In dat kader heten kunstenaars notoir luie niksnutten en lapzwansen, maar zwoegende arbeiders de pijlers onder de samenleving, de working class heroes.

Wat evenwel beweegt dan diegenen, die afwijken van dit patroon en ervoor kiezen, zich een eigen en afwijkende mening te vormen? Die tegen alle verstandige adviezen in voor de kunstacademie kiezen? Zichzelf eigenzinnig buiten de groep plaatsen?
Volgens mij is het de drang van binnen, net als bij de spin Sebastiaan. Gelukkig loopt het niet voor alle dwarsdenkers zo dramatisch af als bij deze spin van Annie MG. Integendeel, vaak zijn juist zij de scheppers van een nieuwe kijk, een baanbrekende switch van paradigma’s.
Nou, daar wil ik wel aan meebouwen. Keihard luierend.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---